گفت روزی  بــری  من  باخـــرد  دانائی

آسمــان  را نبـــود بهــــــر منش  پروائی

بکند شام  و سحر چرخ  فلک کارخودش

نکند  فــکر بـــری  همچو  منی  رسوائی

کــور  باشد  همگی  هستی  و  دار  دنیــا

کـی  رود  کـور  گهی   در  بغــل  بینائی

میـــرود  خانــه جاهـل همگی دار  جهان

او بجوید  چو  خودش بی خـــرد  اعمائی

ز  زمین تا به سماوات همگی  سرگردان

نا ثبات  هست چنین  زنده گی ئی  ناپائی

جُز  غم و غصه نـــزاید   بما چرخ  فلک

ما  ندیدیم  بــه  چشم  بــاغ  جهان  آرائی

هرکی  آید  به جهان در غم  روزی  باشد

گر قوی هست و ضعیف یاکه فقیرو بائی

کاروانی که روان هست به سوی موهـوم

نبود  فـــرقی  دران  کـــــم بغل و  دارئی

کنــگورچی  هیچ  نگردید  مقیــــم  و پایا

میروی  روزی توهم  گر بجهان می  آئی
--------------------------------------------
1378/09/06

هجری خورشیدی سروده شده است

شیر احمد یاور کنگورچی